CNN
—
Er wordt nog steeds onderhandeld om tot een akkoord over de schuldlimiet te komen, maar de grote verschillen tussen de Republikeinen van het Huis en het Witte Huis moeten nog worden overbrugd, en de druk neemt alleen maar toe naarmate het risico van een faillissement met de dag reëler wordt.
Republikeinen hebben lang gezegd dat de bezuinigingen gepaard moeten gaan met een verhoging van de schuldlimiet – een kwestie die een centraal punt van discussie is gebleken, aangezien de Democraten beweren dat de bezuinigingen die de Republikeinen willen te extreem zijn, hoewel het Witte Huis bereidheid heeft getoond om in sommige uitgaven te snijden .
Gevraagd of er algemene overeenstemming was over de bezuinigingen, zei GOP Rep. Garret Graves, die de hoofdonderhandelaar was tijdens de gesprekken, dinsdag: “Nee, dat is onze grootste kloof.”
Graves maakte duidelijk dat er een breed scala aan significante verschillen blijft bestaan, zelfs nu de deadline om wanbetalingen te voorkomen vernauwt.
‘Kijk, er zijn aan weerszijden een paar grote felrode lijnen,’ zei hij. “We hebben geen van die problemen opgelost.”
De voorzitter van het Huis, Kevin McCarthy, onderstreepte hoe ver de twee partijen uit elkaar staan en zei tegen de Republikeinen tijdens een vergadering achter gesloten deuren: “We zijn nog lang niet in de buurt van een akkoord”, aldus bronnen in de zaal.
Het venster om een deal binnen te halen sluit snel en de inzet is ongelooflijk hoog, terwijl het ministerie van Financiën nog steeds zegt dat de VS op 1 juni failliet zou kunnen zijn. Een allereerste faillissement van de VS zou waarschijnlijk een wereldwijde economische catastrofe veroorzaken.
McCarthy had maandag een ontmoeting met president Joe Biden in het Witte Huis, een ontmoeting waarvan zowel de spreker als de president zeiden dat die “productief” was, maar die geen vooruitgang boekte in de gesprekken of eindigde in een deal.
Ondertussen blijven de Democraten in het Congres de standpunten die de Republikeinen tijdens de onderhandelingen hebben ingenomen, afwijzen en uiten zij hun toenemende bezorgdheid over het tikken van de klok.
Pete Aguilar, voorzitter van de House Democratic Caucus, voerde aan dat extreemrechtse leden van de GOP-conferentie Republikeinen ertoe aanzetten extreme standpunten in te nemen.
“Dit is moeilijk, dit is niet waar we zouden moeten zijn. President McCarthy wordt gevangen gehouden door de Freedom Clubs’, zei Aguilar dinsdag tegen verslaggevers.
“We zijn bezorgd dat de Republikeinen niet alleen de doelpalen verplaatsen, maar nog steeds vasthouden aan de meest extreme elementen van hun voorstellen”, zei hij.
Ondanks dat McCarthy zei dat de twee partijen nog ver van elkaar verwijderd zijn, zei hij dinsdag dat hij denkt dat het mogelijk is om alles gedaan te krijgen voor de deadline van 1 juni. “We kunnen dit nog steeds afmaken voor 1 juni”, zei hij tegen verslaggevers.
Maar als teken dat er misschien niet veel speelruimte is in de onderhandelingen, zei McCarthy tegen Manu Raju van CNN: “We gaan het schuldenplafond verhogen”, toen hem werd gevraagd welke concessies hij zou doen – een veelzeggende opmerking die de Republikeinen laat zien zijn niet bereid meer te geven door het schuldenplafond te verhogen in ruil voor hun eisen.
Toen Raju het podium betrad en vroeg of dat zijn enige concessie was, zei McCarthy: “Alles wat we gaan doen zal Amerika sterker maken.”
McCarthy’s opmerking dinsdag dat het verhogen van het schuldenplafond de enige concessie was die hij zou doen, maakte het Witte Huis woedend, dat slechts een dag eerder gesprekken met McCarthy productief had geacht, volgens twee bronnen die bekend zijn met de onderhandelingen.
De democratische functionaris bekritiseerde McCarthy scherp vanwege zijn opmerkingen en beschuldigde hem ervan te weigeren een compromis te sluiten en zich te houden aan de meest conservatieve leden van zijn caucus terwijl de onderhandelingen haperen.
De ambtenaar bekritiseerde het verzoek van McCarthy om de defensie-uitgaven te verhogen en tegelijkertijd de niet-defensie-uitgaven te verlagen als extreem en in strijd met de begrotingsovereenkomsten van het afgelopen decennium.
Een andere belangrijke uitdaging waarmee onderhandelaars worden geconfronteerd, is dat zelfs als er een akkoord wordt bereikt, dit nog lang niet het einde is van het voorkomen van wanbetalingen.
Er zal wetgeving moeten worden geschreven, wat een vervelende en gecompliceerde klus kan zijn als wetgevers en personeel zich verdiepen in de kern van het beleid – onderdeel van het proces naar de definitieve goedkeuring van een wetsvoorstel dat vaak kan leiden tot verdere problemen en vertragingen van het elfde uur over meningsverschillen over de kleine lettertjes.
Vervolgens zullen de leiders van beide partijen moeten strijden om stemmen om het wetsvoorstel aan te nemen, geen geringe taak met krappe meerderheden in beide kamers. Daarna zou de deal ter tafel moeten worden gebracht, een proces dat in beide kamers dagen zou kunnen duren, hoewel er mechanismen zijn voor de leiding om de zaken te versnellen.
[colabot3]