Onder toezicht van EPA veroorzaken niet-geteste insecticiden een nieuwe ‘Silent Spring’

In de vroege jaren 1990, de pesticidenindustrie neonicotinoïden vrijgegeveneen nieuwe klasse van neurotoxische insecticiden geprezen als “een keerpunt in onderzoek naar insecticiden”. Kortom, neonics zijn veiliger en effectiever verklaard in het selectief doden van insecten, zonder schade toe te brengen aan vogels en andere gewervelde dieren. Ze waren door velen gezien als een verbetering ten opzichte van meer persistente pesticiden zoals organofosfaten en DDT, wat verboden was na miljoenen De Amerikanen waren woedendD op het spoor van Rachel Carsons baanbrekende boek uit 1962, “Silent Spring.”

Niemand twijfelt aan het vermogen van neonaten om insecten te doden. Een studie wees uit dat ze sinds hun introductie hebben bijgedragen aan de Amerikaanse landbouw 48 keer giftiger aan insecten. Neonaten zijn echter allesbehalve selectief, ze brengen niet alleen schade toe hommels en andere niet-doelwitinsecten, maar ook dieren zoals zangvogels En koperkop.

EN recente evaluatie gepubliceerd door de Environmental Protection Agency (EPA) — bureau dat oorspronkelijk is opgericht als reactie op Carson’smet werk — afgesloten dat ongeveer driekwart van alle bedreigde planten en dieren waarschijnlijk zal worden beschadigd door neonaten. En toch, een maand later, EPA wees de petitie af waarin wordt opgeroepen tot regulering van het grootste en meest wijdverbreide gebruik van pesticiden, daarbij verwijzend naar de behoefte aan “aanvullende informatie”.

Beoordelingen van de Iowa State University dat één behandeld maïszaad genoeg actieve ingrediënten bevat om maar liefst 80.000 bijen te doden of, volgens Cornell Laboratorium voor Ornithologie, een zangvogel ter grootte van een Vlaamse gaai. Gezien het feit dat de VS momenteel groeit 90 miljoen hectare maïs met een gemiddelde zaaisnelheid van 30.000 zaden per hectareeen back-of-the-servet-berekening suggereert dat dit gewas alleen al genoeg actieve ingrediënten bevat om 216 biljard bijen te doden, of de hele vogelpopulatie van Noord-Amerika 300 keer meer.

Deze pesticiden zijn nu zo gewoon dat bijna 100 procent van alle niet-biologische maïs en een aanzienlijk deel van gewassen zoals sojabonen en tarwe wordt gekweekt uit met neon behandelde zaden. Dit is slecht nieuws voor dieren in het wild, omdat neonaten systemisch van aard zijn: een plant die is gegroeid uit een gecoat zaad bevat gifstoffen in elk deel van zijn structuur, inclusief het stuifmeel en de nectar waar bijen zich mee voeden.

Dat is niet verwonderlijk groeiend bewijs dat neonaten ook schadelijk zijn voor mensen, en aangezien deze pesticiden in de behandelde plant zijn geweven, kunnen ze niet worden afgewassen, hoeveel je ook schrobt. Eén studie hij detecteerde neonaten bij 95 procent van de 171 zwangere vrouwen die hij testte, terwijl een ander gevonden een toename van hartafwijkingen bij kinderen van wie de moeder tijdens de zwangerschap in de buurt van door neonaten beïnvloede landbouwgebieden woonde.

Dankzij een maas in de federale pesticidenwet, bekend als de “Vrijstelling voor behandelde artikelen,,Zaden bedekt met neonics en andere pesticiden zijn vrijgesteld van anderszins toepasselijke federale voorschriften, waardoor de zaden toezicht op staatsniveau kunnen vermijden.

Deze vrijstelling was oorspronkelijk bedoeld om de verkoop mogelijk te maken van producten zoals hout dat is behandeld met termietendodende middelen, zolang de chemische stof was geregistreerd zoals vereist om het product zelf te beschermen. Behandelde afrasteringspalen groeien echter niet uit tot stuifmeel of voedsel, en ze geven ook niet de meeste van hun pesticiden af ​​aan het milieu zoals behandelde zaden dat doen. Typisch, gewoon 2 tot 5 procent neon de coating wordt opgenomen in de doelplant, terwijl de rest in de omgeving stroomt, meegevoerd door water of wind over lange afstanden.

Omdat neonics zo veel gebruikt en hardnekkig zijn, zien we ze nu bouwen in de wildernis en watervervuiling op grote schaal. De Amerikaanse National Geological Survey vond neonaten in de 53 procent van het oppervlaktewater verzameld uit de stroom. Wanneer deze pesticiden in de waterwegen terechtkomen, kunnen ze dat wel daag de hele visserij uit instorten, i lage concentraties kunnen genoeg om populaties ongewervelde waterdieren te decimeren die van vitaal belang zijn voor organische afbraak materiaal in rivieren en beken.

Bewijs laat zien dat bijna al het gebruik van neonbehandelingen op maïs- en sojabonenzaden – die meer dan 100 miljoen hectare landelijk beslaan – geen algemeen economisch voordeel oplevert voor boeren. Dat doen ze inderdaad het kan zelfs de opbrengst verminderen schadelijke insecten die ongedierte op afstand houden. Omdat de pesticidenindustrie echter meer dan controleert 60 procent wereldwijd gepatenteerd op de zaadmarkt is het voor boeren vaak moeilijk of onmogelijk om aan onbehandeld zaad te komen.

Dit gestapelde dek zet maïs- en sojabonentelers ertoe aan te betalen voor coatings van pesticiden die hen niet helpen en die ook massale verliezen van bestuivers aanmoedigen, waarvan de achteruitgang al heeft geleid tot een geschatte Een daling van de wereldwijde groente- en fruitproductie met 3 tot 5 procent En klaar 400.000 extra menselijke sterfgevallen als gevolg. Voeg daarbij de directe milieu- en gezondheidsbedreigingen van neonaten en het beeld is een kolossaal marktfalen, waar absoluut niemand van profiteert behalve de chemische bedrijven zelf.

De beste oplossing zou zijn als de EPA met neon behandelde zaden direct reguleert om het gebruik ervan te beperken. Veel organisaties en individuen blijven er bij de EPA op aandringen om op te treden. Tot op heden heeft het bureau dat niet gedaan. De Farm Bill 2023 kan een belangrijke rol spelen door neonics en het gebruik van niet-gecoate zaden centraal te stellen in onderzoeksinitiatieven zoals Sustainable Agriculture Research and Education (SARE) en het Agriculture Food and Research Initiative (AFRI) en door de financiering voor programma’s te verhogen die boeren kunnen stimuleren om ongecoate zaden te gebruiken, zoals het Conservation Stewardship Program. Momenteel zijn landen zoals New York, Californië En Minnesota vooruitgang boeken met wetgevende inspanningen om neonaten aan te pakken.

In “Stille Lente,“, vraagt ​​Carson, “wie heeft het recht om te beslissen […] dat de hoogste waarde een wereld zonder insecten is, ook al is het ook een steriele wereld zonder opsmuk door de gebogen vleugels van een vliegende vogel?”

Een ‘autoritair’, antwoordt ze, is iemand die de macht heeft gekregen om deze beslissingen te nemen door mensen zoals jij en ik, in tijden van afleiding en onzorgvuldigheid.

De burgers van New York, Minnesota, Californië en de Verenigde Staten in het algemeen hebben de kans om die macht terug te nemen, niet alleen voor het voortbestaan ​​van de vogels en de bijen, maar ook voor onze eigen toekomst. We hebben niet langer de luxe om te wachten op meer informatie. Nu is het tijd om te handelen.

Clay Bolt is de Bestuiver Conservation Manager van het World Wide Fund for Nature in de VS. Hij is ook senior fellow van de International League of Conservation Photographers, lid van de Linnean Society of London en voormalig voorzitter van de North American Nature Photography Association.