Zal Trump de nominatie winnen? Bekijk het proces, niet de peilingen

Op dit punt in 2007 gaven de peilingen een heel duidelijk signaal af: Hillary Clinton zou zeker de Democratische kandidaat worden.

In de Obama-campagne hadden we een ander idee. We bereidden ons voor op een campagnezomer in Iowa en bouwden onze campagnestrategie voor een langetermijnwinst voor de nominatie. Dat omvatte uiteindelijk niet alleen de grote momenten voor de camera’s, maar ook veel belangrijkere momenten achter de schermen, waaronder rekenwerk, wiskunde delegeren en de finesses van het uitgesponnen proces dat ons naar de Democratische nominatie leidde. .

De media hebben deze nuance grotendeels gemist in de periode voorafgaand aan 2008. En nu we in 2024 een tweejarige presidentsverkiezingscyclus ingaan, is de berichtgeving deze keer grotendeels hetzelfde aan de Republikeinse kant. Er is een wijdverspreide verwachting, alleen al gebaseerd op peilingen, dat Donald Trump begin volgend jaar zal worden gekozen als de Republikeinse kandidaat.

Maar zo werkt het gewoon niet.

Hoewel we nog ver verwijderd zijn van de voorverkiezingen, is er een onderliggend verhaal dat al meer aandacht verdient: het debat van de staatspartijen over de verdeling van afgevaardigden, dat uiteindelijk zal bepalen hoe gemakkelijk het establishment zal worden verdreven. Dit is de onzichtbare voorverkiezing van 2024 en, meer dan wat je in de peilingen ziet, zegt het veel over hoe de herkansing van voormalig president Trump verloopt.

Ik sprak onlangs met Republikeinse leiders die betrokken waren bij de voorverkiezingen van 2024. Een gemeenschappelijk thema in hun gesprekken was dat ze niet zeker weten of Trump de nominatie van hun partij zal winnen, maar sommigen zijn bezorgd dat hij de doorslag zal geven om het proces te beïnvloeden.

Het Republikeinse Nationale Comité bepaalt de algemene regels voor de primaire inhoud, maar de staatspartijen bepalen uiteindelijk welk proces de winnaar zal bepalen en de regels voor hoeveel afgevaardigden hij of zij zal ontvangen. Zij bepalen of kandidaten met minder kiezersaanhang afgevaardigden krijgen en hoeveel, of dat de winnaar alles krijgt.

Trump heeft bewezen bereid te zijn processen te manipuleren. Na de verkiezingen van 2020 belde hij persoonlijk de hoofdverkiezingsfunctionaris van Georgië, Brad Raffensperger, om hem te vertellen dat hij de stemmen moest zoeken die hij nodig had om de algemene verkiezingen te winnen. Terwijl het onderzoek naar die mogelijke inmenging doorgaat, staat de bereidheid van Trump om de boel te verknoeien vast. En algemene verkiezingen zijn veel meer gereguleerd dan het partijgecontroleerde primaire proces.

Leiders van staatspartijen werken nu aan het opzetten van een proces dat zal bepalen wie hun partij in de toekomst zal leiden. En Trump zit sinds november in de kandidatenmix, zich terdege bewust van dit proces.

Er is een divers veld van Republikeinse leiders die zich voorbereiden om de voormalige president uit te dagen voor de Republikeinse nominatie. Er is geen huidige president, hoewel een voormalige president onder de kandidaten is. Republikeinen zouden kunnen kiezen voor een nieuwe generatie leiders.

Maar of ze die nieuwe generatie leiderschap krijgen of niet, er verandert veel. Staten die partij zijn, zouden regels kunnen opstellen waardoor een groter aantal conservatief ingestelde Amerikanen zich bij het proces kan aansluiten, wat misschien eerlijker is voor kiezers – of niet.

Tijdens het verkiezingsproces van 2020 gebruikte Trump zijn voordeel als zittende partij, die samenwerkte met de RNC, om de regels aan te passen om naar hogere afgevaardigdendrempels te gaan in staten waar afgevaardigden proportioneel werden toegekend. Dit betekende dat het voor een toekomstige kandidaat moeilijker zou zijn om afgevaardigden te winnen zonder de staten te winnen. In sommige landen hebben ze wedstrijden volledig afgelast.

Het proces zal waarschijnlijk niet meer zo zijn, hoewel we het pas op 1 oktober zeker zullen weten, aangezien het debat nog gaande is. Maar als je kijkt naar de trends in de weinige opkomende verhalen, belooft het proces niet op grotere schaal te zijn.

Een maand geleden, Michigan-brug meldde dat de Michigan GOP overweegt haar afgevaardigden toe te kennen via caucuses op districtsniveau bestaande uit gekozen districtsafgevaardigden, of zelfs via de staatsconventie, in plaats van rechtstreeks via de voorverkiezingen. Michigan schuift zijn voorverkiezingen naar voren op de kalender vanwege democratisch manoeuvreren in zijn eigen benoemingsproces. Maar het is ook een belangrijke voorwaarde in de algemene verkiezingscyclus.

Staats-GOP’s zullen beslissingen nemen om te bepalen hoeveel in deze belangrijke swing-staat kunnen deelnemen aan het selecteren van de Republikeinse kandidaat, en wat dat betreft, of onafhankelijke kandidaten ook kunnen deelnemen.

Wat is het Het is duidelijk dat Trump en zijn aanhangers klaar zijn om dit systeem te exploiteren op weg naar een mogelijke rematch met president Joe Biden.

Zonlicht en een sceptische pers zijn essentieel voor een eerlijk proces. Maar zolang we ons concentreren op de peilingen en niet op het proces, worden de kiezers slecht gediend en kunnen kandidaten die het systeem kennen het manipuleren en hun eigen weg naar de nominatie vormgeven.

De overgrote meerderheid van de Amerikanen wil bij de volgende verkiezingen geen herkansing tussen Biden en Trump. President Biden heeft op 80-jarige leeftijd besloten zijn huidige voordeel te gebruiken en het is onwaarschijnlijk dat een andere democraat hem uit zijn ambt zal kunnen zetten.

Maar Republikeinen hebben een keuze als ze hun macht gebruiken voor de stemmen van hun volk op staatsniveau, ervan uitgaande dat de media opletten.

Johanna Maska, CEO van de Global Situation Room, host de podcast Druk op Volgende. Ze is een frequente medewerker De heuvel op NewsNation, die dagelijks om 17:00 uur Eastern wordt uitgezonden. Ze was de White House Press Advance Director van president Barack Obama.